„François Guizot“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
Lína 33: Lína 33:


Sem forsætisráðherra bannaði Guizot pólitískar fjöldasamkomur frjálslyndismanna sem vildu víðari kosningarétt til að hafa hemil á stjórnarandstöðunni.<ref>George Fasel. ''Europe in Upheavel: 1848. Chicago: Rand MacNally''. 2. kafli. 1971.</ref> Þetta bann átti þátt í að espa upp byltingu ársins 1848 sem batt enda á stjórn Loðvíks Filippusar og leiddi til stofnunar [[Annað franska lýðveldið|annars franska lýðveldisins]].
Sem forsætisráðherra bannaði Guizot pólitískar fjöldasamkomur frjálslyndismanna sem vildu víðari kosningarétt til að hafa hemil á stjórnarandstöðunni.<ref>George Fasel. ''Europe in Upheavel: 1848. Chicago: Rand MacNally''. 2. kafli. 1971.</ref> Þetta bann átti þátt í að espa upp byltingu ársins 1848 sem batt enda á stjórn Loðvíks Filippusar og leiddi til stofnunar [[Annað franska lýðveldið|annars franska lýðveldisins]].

[[Karl Marx]] minnist sérstaklega á Guizot í byrjun [[Kommúnistaávarpið|Kommúnistaávarpsins]] (1848) og nefnir hann þar sem einn af óvinum kommúnismans:
: „Vofa gengur nú ljósum logum um Evrópu – vofa kommúnismans. Öll máttarvöld gömlu Evrópu hafa tekið höndum saman um heilaga ofsókn gegn vofu þessari. [[Píus 9.|Páfann]] og [[Nikulás 1. Rússakeisari|Rússakeisara]] er þar að finna í sama flokki, [[Klemens von Metternich|Metternich]] og Guizot, franska vinstri menn og þýzka lögreglunjósnara.“


==Tilvísanir==
==Tilvísanir==

Útgáfa síðunnar 30. ágúst 2018 kl. 14:28

François Guizot
Forsætisráðherra Frakklands
Í embætti
18. september 1847 – 24. febrúar 1848
Persónulegar upplýsingar
Fæddur4. október 1787
Nîmes, Frakklandi
Látinn12. september 1874 (86 ára) Saint-Ouen-le-Pin, Frakklandi
MakiPauline de Meulan (1812–1827)
Élisa Dillon (1828–1833)
BörnFrançois (1819–1837)
Henriette (1829–1908)
Pauline (1831–1874)
Guillaume (1833–1892)
StarfSagnfræðingur, kennari, stjórnmálamaður

François Pierre Guillaume Guizot (4. október 1787 – 12. september 1874) var franskur sagnfræðingur og stjórnmálamaður. Guizot var mjög áhrifamikill í stjórnmálum Frakklands fyrir byltingu ársins 1848. Hann var frjálslyndur íhaldsmaður sem var á móti tilraunum Karls 10. Frakklandskonungs til að sölsa undir sig löggjafarvaldið. Guizot vann því að því að stofna og viðhalda þingbundnu konungdæmi eftir júlíbyltinguna árið 1830.

Eftir júlíbyltinguna gekk Guizot í þjónustu „borgarakonungsins“ Loðvíks Filippusar og var menntamálaráðherra (1832–37), sendiherra til London, utanríkisráðherra (1840–1847) og loks forsætisráðherra (1847–1848) í ríkisstjórnum hans. Sem ráðherra vann Guizot að því að auka menntun almenningsins. Á ráðherratíð hans voru stofnaðir almenningsskólar fyrir börn í öllum sýslum Frakklands. Guizot var leiðtogi frjálslyndra einveldissinna sem studdu Loðvík Filippus og beittu sér gegn frekari víkkun atkvæðaréttar. Frjálslyndir vinstrimenn og lýðveldissinnar hötuðu Guizot fyrir að vilja einskorða kosningaréttinn við karlmenn með tilteknar lágmarkseignir upp á vasann og fyrir að segja fátækari mönnum sem vildu kjósa að græða einfaldlega meiri pening með ötulsemi og vinnuþjarki.

Sem forsætisráðherra bannaði Guizot pólitískar fjöldasamkomur frjálslyndismanna sem vildu víðari kosningarétt til að hafa hemil á stjórnarandstöðunni.[1] Þetta bann átti þátt í að espa upp byltingu ársins 1848 sem batt enda á stjórn Loðvíks Filippusar og leiddi til stofnunar annars franska lýðveldisins.

Karl Marx minnist sérstaklega á Guizot í byrjun Kommúnistaávarpsins (1848) og nefnir hann þar sem einn af óvinum kommúnismans:

„Vofa gengur nú ljósum logum um Evrópu – vofa kommúnismans. Öll máttarvöld gömlu Evrópu hafa tekið höndum saman um heilaga ofsókn gegn vofu þessari. Páfann og Rússakeisara er þar að finna í sama flokki, Metternich og Guizot, franska vinstri menn og þýzka lögreglunjósnara.“

Tilvísanir

  1. George Fasel. Europe in Upheavel: 1848. Chicago: Rand MacNally. 2. kafli. 1971.


Fyrirrennari:
Jean-de-Dieu Soult
Forsætisráðherra Frakklands
(18. september 184724. febrúar 1848)
Eftirmaður:
Louis-Mathieu Molé