„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Xqbot (spjall | framlög)
m r2.7.3) (Vélmenni: Bæti við: gl:Resistencia eléctrica
EmausBot (spjall | framlög)
Lína 19: Lína 19:
[[af:Elektriese weerstand]]
[[af:Elektriese weerstand]]
[[am:መጠነ እንቅፋት]]
[[am:መጠነ እንቅፋት]]
[[ar:مقاومة كهربائية]]
[[ar:مقاومة وموصلية كهربائية]]
[[az:Elektrik müqaviməti]]
[[az:Elektrik müqaviməti]]
[[be:Электрычнае супраціўленне]]
[[be:Электрычнае супраціўленне]]

Útgáfa síðunnar 23. febrúar 2013 kl. 22:56

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstraum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans. Orðið viðnám er líka notað um íhluti, sem valda rafmótstöðu í rafrás. Rafleiðni er umhverfa viðnáms og lýsir eiginleika hlutar við að flytja rafstraum.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.