„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
m r2.7.3) (Vélmenni: Bæti við: gl:Resistencia eléctrica |
m r2.7.2+) (Vélmenni: Færi ar:مقاومة كهربائية yfir í ar:مقاومة وموصلية كهربائية |
||
Lína 19: | Lína 19: | ||
[[af:Elektriese weerstand]] |
[[af:Elektriese weerstand]] |
||
[[am:መጠነ እንቅፋት]] |
[[am:መጠነ እንቅፋት]] |
||
[[ar:مقاومة كهربائية]] |
[[ar:مقاومة وموصلية كهربائية]] |
||
[[az:Elektrik müqaviməti]] |
[[az:Elektrik müqaviməti]] |
||
[[be:Электрычнае супраціўленне]] |
[[be:Электрычнае супраціўленне]] |
Útgáfa síðunnar 23. febrúar 2013 kl. 22:56
Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstraum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans. Orðið viðnám er líka notað um íhluti, sem valda rafmótstöðu í rafrás. Rafleiðni er umhverfa viðnáms og lýsir eiginleika hlutar við að flytja rafstraum.
Skilgreining
Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:
þar sem
- l er lengd leiðara,
- A er þverskurðarflatarmál hans og
- ρ eðlisviðnám.
Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.
Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.