„Vínarfundurinn“: Munur á milli breytinga
m bætti við flokkagreiningu. |
Ekkert breytingarágrip |
||
| Lína 1: | Lína 1: | ||
[[File:CongressVienna.jpg|thumb|350px|alt=Period oil painting of the delegates to the Congress of Vienna.|''Vínarfundurinn'', málverk eftir [[Jean-Baptiste Isabey]], (1819).]] |
[[File:CongressVienna.jpg|thumb|350px|alt=Period oil painting of the delegates to the Congress of Vienna.|''Vínarfundurinn'', málverk eftir [[Jean-Baptiste Isabey]], (1819).]] |
||
'''Vínarfundurinn''' ([[þýska]]: ''Wiener Kongress'') var ráðstefna sendiherra [[Evrópa|evrópskra]] ríkja sem var stýrt af [[Austurríki-Ungverjaland|austurríska]] stjórnmálamanninum [[Klemens Wenzel von Metternich]] í [[Vínarborg]] frá [[september]] [[1814]] til [[júní]] [[1815]]. Markmið ráðstefnunnar var að leysa þau vandamál sem [[franska byltingin]], [[Napóleonsstyrjaldirnar]] og fall hins [[Heilaga rómverska ríkið|Heilaga rómverska ríkisins]] höfðu valdið. Á Vínarfundinum komu saman helstu stjórnmálaskörungar álfunnar og var aðalverkefnið að draga upp nýtt landakort af [[Evrópa|Evrópu]] og ráðstafa þeim ríkjum sem lent höfðu undir [[Napóleon]]i og leppstjórnum hans.<ref>Heimir G. Hansson ([[18. nóvember]] [[1995]]), [http://www.mbl.is/greinasafn/grein/234132/ Vínarfundurinn 1814-1815], [[Morgunblaðið]]</ref> |
'''Vínarfundurinn''' ([[þýska]]: ''Wiener Kongress'') var ráðstefna sendiherra [[Evrópa|evrópskra]] ríkja sem var stýrt af [[Austurríki-Ungverjaland|austurríska]] stjórnmálamanninum [[Klemens Wenzel von Metternich]] í [[Vínarborg]] frá [[september]] [[1814]] til [[júní]] [[1815]]. Markmið ráðstefnunnar var að leysa þau vandamál sem [[franska byltingin]], [[Napóleonsstyrjaldirnar]] og fall hins [[Heilaga rómverska ríkið|Heilaga rómverska ríkisins]] höfðu valdið. Á Vínarfundinum komu saman helstu stjórnmálaskörungar álfunnar og var aðalverkefnið að draga upp nýtt landakort af [[Evrópa|Evrópu]] og ráðstafa þeim ríkjum sem lent höfðu undir [[Napóleon]]i og leppstjórnum hans.<ref>Heimir G. Hansson ([[18. nóvember]] [[1995]]), [http://www.mbl.is/greinasafn/grein/234132/ Vínarfundurinn 1814-1815], [[Morgunblaðið]]</ref> |
||
== Aðdragandi == |
|||
Í byrjun [[19. öld|19. aldar]] höfðu herir Frakka farið sigurför um Evrópu undir stjórn [[Napóleon Bónaparte|Napóleons Bónaparte]]. Hann hafði verið æðsti maður hersins árið [[1796]] og var orðinn hæstráðandi í Frakklandi aðeins þremur árum síðar. Þegar veldi Napóleons var í hámarki árið [[1812]] náði það, ásamt ríkjum bandamanna þess og leppríkjum, yfir mestan hluta meginlands Evrópu. Þann [[31. mars]] [[1814]] riðu [[Alexander I]] Rússakeisari og [[Friðrik Vilhjálmur III]] Prússakóngur inn í París og var Napóleon neyddir til að segja af sér og sendur í útlegð til eyjarinnar Elbu. Var þá ákveðið að stórveldin [[Rússaveldi|Rússland]], [[Prússland]], [[Bretland]] og [[Austurríki-Ungverjaland|Austurríki]] skyldu setjast að samningaborðinu til að semja um friðarskilmála fyrir Frakka. |
|||
== Heimildir == |
== Heimildir == |
||
<references/> |
<references/> |
||
Útgáfa síðunnar 26. október 2012 kl. 13:17
Vínarfundurinn (þýska: Wiener Kongress) var ráðstefna sendiherra evrópskra ríkja sem var stýrt af austurríska stjórnmálamanninum Klemens Wenzel von Metternich í Vínarborg frá september 1814 til júní 1815. Markmið ráðstefnunnar var að leysa þau vandamál sem franska byltingin, Napóleonsstyrjaldirnar og fall hins Heilaga rómverska ríkisins höfðu valdið. Á Vínarfundinum komu saman helstu stjórnmálaskörungar álfunnar og var aðalverkefnið að draga upp nýtt landakort af Evrópu og ráðstafa þeim ríkjum sem lent höfðu undir Napóleoni og leppstjórnum hans.[1]
Aðdragandi
Í byrjun 19. aldar höfðu herir Frakka farið sigurför um Evrópu undir stjórn Napóleons Bónaparte. Hann hafði verið æðsti maður hersins árið 1796 og var orðinn hæstráðandi í Frakklandi aðeins þremur árum síðar. Þegar veldi Napóleons var í hámarki árið 1812 náði það, ásamt ríkjum bandamanna þess og leppríkjum, yfir mestan hluta meginlands Evrópu. Þann 31. mars 1814 riðu Alexander I Rússakeisari og Friðrik Vilhjálmur III Prússakóngur inn í París og var Napóleon neyddir til að segja af sér og sendur í útlegð til eyjarinnar Elbu. Var þá ákveðið að stórveldin Rússland, Prússland, Bretland og Austurríki skyldu setjast að samningaborðinu til að semja um friðarskilmála fyrir Frakka.
Heimildir
- ↑ Heimir G. Hansson (18. nóvember 1995), Vínarfundurinn 1814-1815, Morgunblaðið
