„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Rezabot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (Vélmenni: Bæti við: ta:மின்தடை, ug:قارشىلىق
EmausBot (spjall | framlög)
m r2.7.3) (Vélmenni: Breyti: ko:전기 저항
Lína 50: Lína 50:
[[it:Resistenza elettrica]]
[[it:Resistenza elettrica]]
[[ja:電気抵抗]]
[[ja:電気抵抗]]
[[ko:전기저항]]
[[ko:전기 저항]]
[[la:Resistentia electrica]]
[[la:Resistentia electrica]]
[[lt:Elektrinė varža]]
[[lt:Elektrinė varža]]

Útgáfa síðunnar 31. júlí 2012 kl. 14:47

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstraum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans. Orðið viðnám er líka notað um íhluti, sem valda rafmótstöðu í rafrás. Rafleiðni er umhverfa viðnáms og lýsir eiginleika hlutar við að flytja rafstraum.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.