„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
AvocatoBot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (Vélmenni: Bæti við: frr:Elektrisk wederstant
Rezabot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (Vélmenni: Bæti við: ta:மின்தடை, ug:قارشىلىق
Lína 76: Lína 76:
[[stq:Wierstand]]
[[stq:Wierstand]]
[[sv:Resistans]]
[[sv:Resistans]]
[[ta:மின்தடை]]
[[th:ความต้านทานไฟฟ้า]]
[[th:ความต้านทานไฟฟ้า]]
[[tl:Resistensiya]]
[[tl:Resistensiya]]
[[ug:قارشىلىق]]
[[uk:Електричний опір]]
[[uk:Електричний опір]]
[[ur:برقی مزاحمت]]
[[ur:برقی مزاحمت]]

Útgáfa síðunnar 15. júní 2012 kl. 17:06

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstraum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans. Orðið viðnám er líka notað um íhluti, sem valda rafmótstöðu í rafrás. Rafleiðni er umhverfa viðnáms og lýsir eiginleika hlutar við að flytja rafstraum.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.