„Endurreisnin“: Munur á milli breytinga
AvocatoBot (spjall | framlög) m r2.7.1) (Vélmenni: Breyti: th:สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา |
m r2.6.4) (Vélmenni: Bæti við: mzn:رنسانس Breyti: uk:Відродження |
||
Lína 86: | Lína 86: | ||
[[ms:Zaman Pembaharuan]] |
[[ms:Zaman Pembaharuan]] |
||
[[my:ဉာဏ်သစ် အရေးတော်ပုံ]] |
[[my:ဉာဏ်သစ် အရေးတော်ပုံ]] |
||
[[mzn:رنسانس]] |
|||
[[nds:Renaissance]] |
[[nds:Renaissance]] |
||
[[nds-nl:Renaissance]] |
[[nds-nl:Renaissance]] |
||
Lína 116: | Lína 117: | ||
[[tl:Renasimiyento]] |
[[tl:Renasimiyento]] |
||
[[tr:Rönesans]] |
[[tr:Rönesans]] |
||
[[uk: |
[[uk:Відродження]] |
||
[[ur:نشاۃ ثانیہ]] |
[[ur:نشاۃ ثانیہ]] |
||
[[vec:Rinasimento]] |
[[vec:Rinasimento]] |
Útgáfa síðunnar 5. apríl 2012 kl. 07:12
Endurreisn eða endurreisnartímabilið var tímabil í mannkynssögu, sem tók við af miðöldum. Það var blómaskeið í listum og vísindum, sem hafði töluverða hliðsjón af listum og hugmyndum Forn-Grikkja og Rómverja. Endurreisnin er venjulega talin hefjast á Ítalíu á 14. öld og hafi síðan borist þaðan um Evrópu allt til síðari hluta 16.aldar og því staðið frá síðmiðöldum fram á nýöld. Ítalska skáldið Dante Alighieri er oft talinn standa á mörkum miðalda og endurreisnar og skáldið Francesco Petrarca hefur verið kallaður fyrsti endurreisnarmaðurinn. Stundum hefur endurreisnin verið nefnd Endurlífgunaröld eða Endurfæðingin á íslensku. Það er þó sjaldgæft.
Upphaflega var hugtakið endurreisn (rinascimento sem þýðir orðrétt endurfæðing) notað af Giorgio Vasari sem ritaði æviþætti um helstu listamenn Ítalíu á 16. öld og þá í þeirri merkingu að í myndlist hefðu menn aftur tekið upp listræn viðmið, tækni og viðhorf sem ríktu á klassíska tímanum. Hugtakið var fyrst og fremst notað í listasögu fram til síðari hluta 19. aldar þegar sagnfræðingar tóku að nota það til að lýsa einhvers konar vatnaskilum sem skildu milli hinna myrku miðalda og nútímans.
Á meðan list miðalda einkenndist af trúarlegri innri leit þá einkennist list á endurreisnartímanum af veraldlegri sýn, athyglin beinist að hinu jarðneska lífi og manninum. Húmanismi, mannhyggja eða manngildisstefna var megin menntastefna endurreisnarinnar.
Á endurreisninni var tekið að líta á hið einstaka sem lykil að hinu almenna og áhersla lögð á vísindarannsóknir og beinar athuganir á náttúrunni.
Heimildir
- „Hvað var endurreisnartímabilið og hvað var svona merkilegt við það í myndlist?“. Vísindavefurinn.
- „Heimspekingar fyrr og nú, 6. hefti, Endurreisnin“ (pdf). Sótt 5. júlí 2006.
- Fyrirmynd greinarinnar var „Renaissance“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 5. júlí 2006.
- Society for Renaissance Studies