„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
MastiBot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (Vélmenni: Breyti: mk:Електричен отпор
Rezabot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (Vélmenni: Bæti við: az:Elektrik müqaviməti
Lína 20: Lína 20:
[[am:መጠነ እንቅፋት]]
[[am:መጠነ እንቅፋት]]
[[ar:مقاومة كهربائية]]
[[ar:مقاومة كهربائية]]
[[az:Elektrik müqaviməti]]
[[be-x-old:Супор]]
[[be-x-old:Супор]]
[[bg:Електрическо съпротивление]]
[[bg:Електрическо съпротивление]]

Útgáfa síðunnar 22. janúar 2012 kl. 02:21

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstraum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans. Orðið viðnám er líka notað um íhluti, sem valda rafmótstöðu í rafrás. Rafleiðni er umhverfa viðnáms og lýsir eiginleika hlutar við að flytja rafstraum.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.