„Rafmótstaða“: Munur á milli breytinga

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Efni eytt Efni bætt við
Luckas-bot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (robot Bæti við: am:መጠነ እንቅፋት
HerculeBot (spjall | framlög)
m r2.7.1) (robot Bæti við: sco:Reseestance
Lína 65: Lína 65:
[[ro:Rezistență electrică]]
[[ro:Rezistență electrică]]
[[ru:Электрическое сопротивление]]
[[ru:Электрическое сопротивление]]
[[sco:Reseestance]]
[[sh:Električni otpor]]
[[sh:Električni otpor]]
[[simple:Electrical resistance]]
[[simple:Electrical resistance]]

Útgáfa síðunnar 21. október 2011 kl. 12:22

Rafmótstaða (oftast kölluð (raf)viðnám) er tregða rafleiðara við að flytja rafstaum og veldur spennufalli í rafrás. Er yfirleitt fasti í rafrásum, en er þó háð hita leiðarans. Orðið viðnám er líka notað um íhluti, sem valda rafmótstöðu í rafrás. Rafleiðni er umhverfa viðnáms og lýsir eiginleika hlutar við að flytja rafstraum.

Skilgreining

Ef rafleiðari ber einsleitan jafnstraum má reikna rafmótstöðu með eftirfarandi jöfnu:

þar sem

l er lengd leiðara,
A er þverskurðarflatarmál hans og
ρ eðlisviðnám.

Rafmótstaða í riðstraumsrás kallast samviðnám og er summa raun- og launviðnáms rásarinnar. Í jafnstraumsrás er launviðnám núll, þ.a. rafviðnám er eingönu raunviðnám.

Ohmslögmál gefur samband rafspennu, V, rafstraums I og rafmótstöðu R í rafrás með jöfnunni V = IR. Ofurleiðari hefur enga rafmótstöðu.