„Niðursöllun í fáránleika“: Munur á milli breytinga
Luckas-bot (spjall | framlög) m robot Bæti við: ar:البرهان بنقض الفرض |
m r2.6.3) (robot Bæti við: bg:Довеждане до абсурд |
||
Lína 9: | Lína 9: | ||
[[ar:البرهان بنقض الفرض]] |
[[ar:البرهان بنقض الفرض]] |
||
[[be:Давядзенне да абсурду]] |
[[be:Давядзенне да абсурду]] |
||
[[bg:Довеждане до абсурд]] |
|||
[[bs:Reductio ad absurdum]] |
[[bs:Reductio ad absurdum]] |
||
[[ca:Reducció a l'absurd]] |
[[ca:Reducció a l'absurd]] |
Útgáfa síðunnar 9. mars 2011 kl. 15:48
Niðursöllun í fáránleika (á latínu reductio ad absurdum eða reductio ad impossibile) eða óbein sönnun er gerð röksemdafærslu þar sem gengið er út frá staðhæfingu röksemdafærslunnar vegna og sýnt fram á að hún leiði til fráleitrar niðurstöðu eða mótsagnar; þá er staðhæfingunni hafnað og ályktað að gagnstæð staðhæfing sé sönn.
Niðursöllun í fáránleika byggir á mótsagnarlögmálinu — það er að segja þeirri forsendu að það sé ómögulegt að staðhæfing og neitun hennar séu samtímis sannar — og lögmálinu um annað tveggja — það er að segja þeirri forsendu að annaðhvort staðhæfing eða neitun hennar hljóti að vera sönn.
Heitið á röksemdafærslunni er komið úr grísku: ἡ εἰς ἄτοπον ἀπαγωγή (hē eis átopon apagōgḗ), sem merkir orðrétt „leiðsla til staðleysu“. Það kemur oft fyrir í ritum Aristótelesar.