Eftirlaunafrumvarpið

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Eftirlaunafrumvarpið [1] var frumvarp sem var lagt fyrir Alþingi 10. desember árið 2003 og var það samþykkt hinn 15. desember sama ár og urðu að lögum [2] þegar forseti staðfesti þau hinn 20. desember. Þau sneru að hækkun eftirlauna forseta Íslands, ráðherra, alþingismanna og hæstaréttardómara. Frumvarpið var samþykkt með 30 atkvæðum, nei sögðu 14, 11 sátu hjá, 7 voru í leyfi og fjarstaddur var 1. [3] Eftirlaunafrumvarpið var mjög umdeilt á þingi og meðal almennings. Hefur það verið nefnt eftiraunaósóminn af sumum gagnrýnendum þess. Flutningsmenn voru Halldór Blöndal, Guðmundur Árni Stefánsson, Jónína Bjartmarz, Þuríður Backman, Sigurjón Þórðarson.[4]

Sumir hafa þó aldrei þegið þessi eftirlaun, Davíð Oddsson hefur til að mynda aldrei þegið þau þó svo hann hafi átt rétt á þeim frá október 2005. [5]

Eftir bankahrunið árið 2008 var málið tekið upp að nýju á þingi. Nýtt eftirlaunafrumvarp var svo samþykkt í desember sama ár og tóku lögin[6] gildi 1. júlí 2009. Markmiðið með nýju lögunum var að færa lífeyriskjör ráðamanna nær því sem á við um almenning og koma þannig til móts við mikla gagnrýni sem hin lögin hlutu. [7]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

Tenglar[breyta | breyta frumkóða]

  Þessi stjórnmálagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.