Bjúga

Bjúga (ítroðningur eða sperðill) er sver pylsa úr (ódýru) kjötdeigi, söltuð og reykt. Á Þorláksmessu áður fyrr var það stundum tíðkað í sveitum að borða bjúgu til miðdegisverðar.

Um beygingu orðsins bjúga

Í orðabók Eddu er orðið bjúga sagt tvíkynja, þ.e. hvorugkyns og kvenkyns, það bjúgað og þau bjúgun, svo og hún bjúgan og þær bjúgurnar. Flestum er þó ótamt að hafa orðið í kvenkyni, og lang flestir hafa í áranna rás talað um bjúga í hvorugkyni. Sumum þykir og ágætt að muna að orðið bjúga beygist í hvorugkyni eins og orðið auga.

Tengt efni

• Grjúpán, oft haft sem samheiti um bjúga.

Tenglar

• Þetta er óskaplega góður matur; grein í Morgunblaðinu 2000^{[óvirkur tengill]}
• Hangikets og bjúgnaréttir; grein í Morgunblaðinu 1985^{[óvirkur tengill]}

  Þessi matar eða drykkjargrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.