Ólafur Ólafsson (landlæknir)

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Ólafur Ólafsson (fæddur á Brautarholti á Kjalarnesi 11. nóvember 1928, látinn 3. maí 2022) var íslenskur læknir. Hann stundaði framhaldsnám í læknisfræði í Svíþjóð, Danmörku og Englandi og var viðurkenndur sérfræðingur í lyflækningum, hjartasjúkdómum, farsóttum og í embættislækningum.

Starfsvettvangur Ólafs var víða: Aðstoðaryfirlæknir á Karólínska sjúkrahúsinu í Stokkhólmi, forstöðumaður Rannsóknarstöðvar Hjartaverndar. frá 1972 til 1998 var hann landlæknir Íslands. Hann var enn fremur formaður í félögum og nefndum eins og Félagi eldri borgara og fastafulltrúi hjá Alþjóðaheilbrigðisstofnuninni.

Ólafur var sæmdur stórriddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu 1998, varð heiðursdoktor við læknadeild HÍ 1998 og heiðursfélagi í Læknafélagi Íslands 1998.

Ólafur var giftur Ingu-Lill Marianne (d. 2013) og eignuðust þau fimm börn.[1]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. „Andlát: Ólafur Ólafsson, fyrrverandi landlæknir“. www.mbl.is. Sótt 6. maí 2022.