Sun Yat-sen

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Þetta er kínverskt nafn: kenni- eða fjölskyldunafnið er Sun, eiginnafnið er Yat-sen.
Sun Yat-sen
孫中山
Bráðabirgðaforseti Lýðveldisins Kína
Í embætti
1. janúar 1912 – 10. mars 1912
VaraforsetiLi Yuanhong
ForveriEmbætti stofnað
EftirmaðurYuan Shikai
Persónulegar upplýsingar
Fæddur12. nóvember 1866
Cuiheng, Zhongshan, Tjingveldinu
Látinn12. mars 1925 (58 ára) Beijing, Lýðveldinu Kína
StjórnmálaflokkurKuomintang
MakiLu Muzhen (1885–1915); Kaoru Otsuki (1903–1906); Soong Ching-ling (1915–1925)
BörnSun Fo, Sun Yan, Sun Wan, Fumiko Miyagawa
StarfLæknir, stjórnmálamaður
Undirskrift

Sun Yat-sen (12. nóvember 186612. mars 1925) var kínverskur læknir, byltingarmaður og stjórnmálaleiðtogi. Hann er gjarnan álitinn einn af stofnfeðrum kínverska lýðveldisins og er virtur bæði í Lýðveldinu Kína, þar sem hann er kallaður „faðir þjóðarinnar“, og í Alþýðulýðveldinu Kína, þar sem hann er talinn „forveri lýðræðisbyltingarinnar“. Sun lék lykilhlutverk í því að steypa Tjingveldinu af stóli í Xinhai-byltingunni árið 1911. Eftir byltinguna var hann útnefndur bráðabirgðaforseti Lýðveldisins Kína við stofnun þess árið 1912. Síðar stofnaði hann og gerðist fyrsti leiðtogi Þjóðernisflokks Kína.[1] Sun varð sameiningartákn í Kína eftir keisaratímann og er einn fárra kínverskra stjórnmálamanna sem er enn dáður beggja megin við Taívansund.

Þótt Sun sé í dag talinn einn ástsælasti leiðtogi Kínverja einkenndist stjórnmálaferill hans af stöðugri baráttu og fjölmörgum útlegðum. Eftir að byltingin heppnaðist sagði Sun fljótt af sér sem forseti vegna þrýstings frá herforingjastéttinni. Hann leiddi síðar byltingarstjórnir sem börðust gegn stríðsherrum sem höfðu lagt undir sig mikinn hluta Kína. Sun lifði ekki nógu lengi til að sjá flokkinn sinn sameina Kína á ný í norðurherförinni sem Chiang Kai-shek leiddi. Flokkur Suns, sem hafði á hans dögum verið í bandalagi við kínverska kommúnista, klofnaði í tvennt eftir dauða hans.

Meginarfleifð Suns til kínverskra stjórnmála felst í stjórnmálastefnunni sem hann þróaði og kallaði „þrjú lögmál fólksins“: Þjóðernishyggju (þ.e.a.s. sjálfstæði frá yfirráðum heimsvaldssinna), lýðræði[2] og afkomu fólks (verslunarfrelsi og nútímaskattkerfi[3]).[4][5]

Tilvísanir[breyta | breyta frumkóða]

  1. Derek Benjamin Heater. [1987] (1987). Our world this century. Oxford University Press.
  2. „Three Principles of the People“. Encyclopedia Britannica. Sótt 9. október 2017.
  3. Trescott, Paul B. (2007). Jingji Xue: The History of the Introduction of Western Economic Ideas Into China, 1850–1950. Chinese University Press. bls. 46–48. „'The teachings of your single-taxer, Henry George, will be the basis of our program of reform.'
  4. Schoppa, Keith R. [2000] (2000). The Columbia guide to modern Chinese history. Columbia Pniversity Press. p 282.
  5. Trescott, Paul B. (1886). Protection or Free Trade: An examination of the tariff question, with especial regard to the interests of labor.


Fyrirrennari:
Puyi
(sem keisari Kína)
Forseti Lýðveldisins Kína
(til bráðabirgða)
(1. janúar 191210. mars 1912)
Eftirmaður:
Yuan Shikai


  Þetta æviágrip sem tengist stjórnmálum er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.