Drangey
65°57′00″N 19°41′10″V / 65.95000°N 19.68611°V
Drangey er eyja fyrir miðjum Skagafirði 6,6 km2 að stærð. Hennar er fyrst getið í Grettis sögu en Grettir hafðist þar við seinustu 3 árin ásamt bróður sínum Illuga og þrælnum Glaumi og var loks veginn í henni 1031. Eyjan hefur stundum verið nefnd „Vorbæra Skagfirðinga“, en þeir sóttu til hennar bæði egg og fugl á hverju vori. [1] Drangey er að mestu úr móbergi. Fuglalíf er fjölbreytt í Drangey þótt mest beri þar á svartfuglategundum: stuttnefju, langvíu, álku og lunda. Stuttnefjan og langvían verpa í bjarginu sjálfu en álkan einkum í urðum undir því. Lundinn grefur sér aftur á móti holur á brúnunum. Auk þess verpa rita og fýll í björgunum og hrafn og valur eiga sér þar einnig griðland.
Í gamalli þjóðsögu segir að tvö nátttröll hafi verið á ferð með kú sína yfir fjörðinn þegar lýsti af degi. Urðu þau og kýrin þá að steini. Er Drangey kýrin og stendur Kerling sunnan hennar. Karl var fast fyrir norðan eyna en féll í jarðskjálfta 1755.
Sigið er eftir eggjum í Drangey, en áður fyrr var fuglinn einnig veiddur á fleka sem lagðir voru á sjóinn. Voru þeir alsettir snörum úr hrosshári og nefndust „snöruflekar“. Voru þrír flekar jafnan tengdir saman með um það bil tveggja faðma löngum spotta. Saman nefndust þeir „niðurstaða“. Veiðimenn héldu lengst af til í byrgjum á fjörunni sem er við eyna sunnanverða. Þaðan reru þeir einnig til fiskjar. Var þar allt upp í 200 manna verstöð þegar flest var og fyrir kom að fuglafli fór yfir 200 þúsund í mestu aflaárum. Flekaveiðar lögðust af 1966.
Grettir Ásmundarson synti árið 1030 frá Drangey í land en síðan þá hafa nokkrir sundkappar synt svokallað Grettissund.